MAŁY MÜNSTERLÄNDER

Charakter

Mały münsterländer w domu jest psem spokojnym i niekłopotliwym. Przywiązuje się silnie do jednej osoby, najczęściej tej, która z nim pracuje i go układa, ale ma doskonały kontakt z całą rodziną.

Cechuje go ogromna cierpliwość w stosunku do dzieci, szczególnie suczki bywają niezwykle opiekuńcze. Jest przyjaznym psem wobec obcych, ale bardzo dobrze pilnuje swego terenu i oszczekuje, jeśli pojawią się obcy. Jeśli jednak gospodarze wpuszczą gości to powita ich przyjaźnie.

Wobec obcych psów jest niekonfliktowy i łagodny, dobrze się zaprzyjaźnia także z  zwierzętami w domu, ale może pogonić za kotem. Wobec drapieżników, jako psy polujące wykazują dużą zaciętość.

Umiejętności

Wszechstronny pies myśliwski. Ma on trochę słabsze skłonności do stójki niż inne wyżły, dlatego ta cecha powinna być wzmacniana przez odpowiednie szkolenie. Mały münsterländer to płochacz chętnie pracujący dolnym wiatrem i bardzo dobrze tropiący postrzałki.

Pies niewielki i zwinny, który idealnie nadaje się do pracy w lesie. Doskonale dostosowuje się do różnych warunków łowieckiego rewiru i metod polowania. W pracy wytrzymały i niezmordowany, słynący jako zapalony aporter. Uwielbia wodę z której bardzo chętnie aportuje.

Szkolenie i wychowanie

Mały münsterländer jest psem podatnym na układanie. Jako pies myśliwski ma w sobie pewien rys niezależności, ale chętnie współpracuje z człowiekiem.

Dla kogo ta rasa

Małego münsterländera docenią głównie myśliwi, lecz nadaje się on także na psa rodzinnego oraz stróżującego. Z jego wychowaniem poradzi sobie również początkujący przewodnik.

Zdrowie

Mały münsterländer jest rasą zdrową. Pojawiającym się niezbyt często problemem o podłożu genetycznym może być dysplazja.

Żywienie

Warto zainwestować w dobre mieszanki karm, które przeznaczone są dla psów polujących, pracujących i długowłosych. Dieta powinna być zbilansowana, białkowa, ale pilnować trzeba, aby psa nie przebiałkować i nie utuczyć.

Pielęgnacja

Regularnej dbałości wymagają oczy (zwłaszcza u psów polujacych w zaroślach, trawach i krzakach) oraz zwisające uszy. Regularna higiena oraz pielęgnacja ochronią psa przed zapaleniem oka czy ucha.

Większym problemem może się okazać utrzymyanie dobrego włosa u psa wystawowego. W takich okolicznościach wskazane są kąpiele i systematyczna pielęgnacja włosa, polegająca na szczotkowaniu i zabezpieczaniu go przed filcowaniem, kołtunieniem, wyrywaniem. Warto zastosować dobre kosmetyki do kąpieli, odżywiania i rozczesywania włosów.

Historia

Mały münsterländer to jeden z najmniejszych wyżłów. Jego kuzynami są duży münsterländer i wyżeł niemiecki długowłosy. Natomiast ich protoplastą jest staroniemiecki wyżeł długowłosy. Obie rasy münsterländerów wyhodowano w okolicach Münster w Westfalii.

Mały münsterländer jest wynikiem skrzyżowania wyżła z płochaczem i z wyglądu przypomina trochę spaniela. Selekcja rasy zmierzała jednak w kierunku zachowania myśliwskich cech wyżła, a zwłaszcza jego zdolności do wystawiania zwierzyny, czyli tzw. stójki.

Początkowo przodkowie tej rasy brali udział w polowaniach z sokołami, wypłaszając dla nich drobną zwierzynę i ptactwo. Wraz z pojawieniem się broni palnej zaczęto wymagać od psów aportowania zwierzyny z lądu i wody. Zmiany w przepisach prawnych, które wprowadzono w 1840 roku., sprawiły, że ich popularność zmalała i trzymane były głównie na odległych farmach

W drugiej połowie XIX w. podjęto wysiłek odbudowy populacji i stworzenia nowoczesnej, ustabilizowanej rasy na bazie żyjących jeszcze psów w okolicach Münster. Pierwszą sukę zapisano w księdze rodowodowej w 1900 roku. W 1921 roku niemiecki klub rasy zatwierdził pierwszy wzorzec, znowelizowany następnie w 1957 roku. W roku 1964 rasę psa Mały münsterländer uznało FCI.

Pies ten jest popularny wśród myśliwych, szczególnie w Niemczech, Francji i Holandii oraz Skandynawii. Do Polski pierwsze małe münsterländery trafiły w siedemdziesiątych XX wieku i obecnie znajdują się często w rękach myśliwych.